10 najczęściej popełnianych błędów przy montażu rekuperacji

W pomieszczeniu, w którym instalowany jest rekuperator, musi być zapewniona temperatura minimum 8°C powyżej zera niezależenie od temperatur panujących na zewnątrz. Jeżeli rekuperator zamontowany jest na poddaszu nieużytkowym, musi być ono odpowiednio ocieplone, tzn. zaizolowane. Można wykonać dodatkową izolację zarówno rekuperatora, jak i kanałów. Łatwiej udaje się wtedy osiągnąć maksymalny odzysk ciepła i zapewnić energooszczędność całego systemu.

Istotą działania wentylacji mechanicznej w domu są prawidłowe przepływy powietrza. Aby zapewnić wystarczający transfer powietrza w domu, należy zamontować odpowiednie drzwi wewnętrzne z podcięciami. Przekrój szczeliny powinien wynosić co najmniej 80 cm². Dopływ powietrza wewnętrznego do kuchni, łazienek, WC i pomieszczeń gospodarczych takich jak garderoba, spiżarnia powinien być zapewniony przez szczeliny o przekroju netto min 200 cm². Należy również zadbać, by dywany czy wykładziny z wysokim włosiem nie zamknęły przepływów. Drzwi takie są dostępne w standardowej sprzedaży.

Zastosowane w domu z wentylacją mechaniczną okna powinny być jak najbardziej szczelne, tj. nie powinny mieć zamontowanych nawiewników. Okna takie są tańsze w zakupie, a dodatkowo nie generują strat energetycznych.

Przy zabudowie kanałów wentylacyjnych należy zwrócić szczególną uwagę na to, by ich nie zniszczyć. Należy także zapewnić dostęp do przepustnic regulacyjnych (jeśli występują) i anemostatów. Swobodny dostęp powinien być zachowany również do samego urządzenia od przodu. Jest to niezbędne do wymiany filtrów, przeglądów serwisowych oraz sterowania rekuperatorem poprzez wyświetlacz na obudowie.

Instalacja wykonana z niezaizolowanych miękkich przewodów, tzw. flexów, które mogą posłużyć do podłączenia okapu lub innych odciągów miejscowych, jest błędem. Takie przewody – prócz tego, że generują duże opory przepływu – mają nierówną budowę wewnętrzną, co stanowi idealne miejsce na odkładanie się zanieczyszczeń. Kanałów miękkich nie można także wyczyścić, gdyż pod wpływem szczotek uległyby one całkowitemu zniszczeniu. Ich montaż jest również obarczony dużym prawdopodobieństwem uszkodzenia i powstania dużych oporów w miejscach zagięć. W przypadku tradycyjnej instalacji rekuperacji opartej na przewodach stalowych, sztywnych nie ma takiego niebezpieczeństwa, gdyż używa się specjalnych kształtek, np. kolan, które wymuszają prowadzenie instalacji pod odpowiednim kątem.

Rekuperator powinien zapewniać określone parametry wymiany powietrza dostosowane do kubatury wentylowanych pomieszczeń. Zastosowanie urządzenia, które nie zapewnia odpowiedniej wymiany powietrza, ani odzysku ciepła, grozi upośledzeniem pracy całego systemu, a także brakiem uzyskania efektywnego przewietrzania wszystkich pomieszczeń, co w konsekwencji oznacza brak komfortu klimatycznego. Może także powodować hałas. To często popełniany błąd z prostego powodu: mniejszy rekuperator jest nieco tańszy i obniża koszt całego systemu.

Dla prawidłowej pracy systemu wentylacyjnego bardzo ważne jest dokładne zaizolowanie, połączenie oraz zamocowanie kanałów wentylacyjnych. Brak izolacji lub jej niewystarczająca ilość, a także niedokładnie wykonanie powoduje brak stabilności instalacji, nieprawidłową pracę systemu i bardzo niskie parametry odzysku ciepła.

Bardzo ważne jest, by przed przystąpieniem do prac instalacyjnych, wykonać projekt inżynierski dla każdego domu i systemu indywidualnie. Związane jest to z zapewnieniem odpowiednich ilości powietrza każdemu pomieszczeniu oraz dobraniu właściwych przepływów powietrza. Wiąże się to z zoptymalizowaniem tras prowadzenia kanałów, a także ich średnicami oraz umiejscowieniem punktów nawiewnych i wywiewnych. Najlepiej w tym przypadku skorzystać z konsultacji inżynierskiej w sprawie rekuperacji.

Dom z rekuperacją ma dużo niższe zapotrzebowanie na ciepło niż dom z wentylacją grawitacyjną. Jeżeli pierwotnie projekt domu przewidywał standardową wentylację grawitacyjną, przyjęte parametry obliczeniowe dotyczyły strat ciepła dla takiej wentylacji. Są one dużo za wysokie w stosunku do systemu wentylacji nawiewno-wywiewnej z odzyskiem ciepła. Przystępując więc do wykonania systemu grzewczego, dobrze jest adaptować projekt ogrzewania tak, by jego parametry dostosować do rekuperacji dobierając niższą moc urządzenia grzewczego (największe oszczędności inwestycyjne są na pompie ciepła, nieco niższe na piecu gazowym) oraz mniejsze grzejniki czy mniejszą ilość pętli ogrzewania (w przypadku ogrzewania płaszczyznowego). Dowiedz się więcej o dostosowaniu ogrzewania do rekuperacji

Podobnie rzecz ma się z klimatyzacją, w projekcie której trzeba uwzględnić fakt, że dom posiada rekuperację. Raz z powodu odzysku chłodu, jaki następuje w okresie letnim na rekuperatorze, dwa z uwagi na odpowiednie umiejscowienie punktów nawiewnych i wywiewnych wentylacji, które nie powinny kolidować z punktami nawiewnymi systemu klimatyzacji.

Sytuacja taka jest niedopuszczalna, tj. w domu z wentylacją grawitacyjną, tj. drożnymi kanałami wentylacyjnymi nie można zainstalować rekuperacji. Kanały do wentylacji grawitacyjnej należy wtedy zaślepić, a w momencie, gdy dom jest jeszcze na etapie projektu lub we wczesnej fazie budowy, kanałów do wentylacji grawitacyjnej nie buduje się wcale.